တဆစ်ဆစ်နဲ့ ကဗျာတစ်ပုဒ် ရူးမတတ်ချစ်ခဲ့တယ်.. နှလုံးသားတွေကြွေတော့မတတ်ပဲ...
ငါ့အသိတွေ ဘာတွေနဲ့ ပိတ်ဖုံးနေလဲ... ငါ့မျှော်လင့်ချက်တွေ ဘယ်ဆီမှာလဲ...
ငါ့ လမ်းတွေမှုံဝါးနေပီလား... ငါ့ကိုယ်ငါတောင် မသိချင်တော့ဘူး...
ငါ့လမ်းလည်းမှောင်လို့ ... တဆစ်ဆစ်နဲ့ .... ည ကဗျာပေါ့...
ခိုလှုံရာမဲ့တဲ့ ငါ့ရင်ခွင်လေ... ဘယ်သူက ဘယ်လောက် အလေးအနက်ထားမှာလဲ.....
ငါနားလည်သလို လူတွေဘာလို့နားလည်မပေးချင်ကြတာလဲ... တဆစ်ဆစ်နဲ့ .. ငါ့ ကဗျာပေါ့..
အချစ်က ငါ့ကို ရူးသွပ်နေခဲ့တော့တဲ့ ... ဘယ်သူကများ ငါ့လောက်ချစ်နိုင်မှာလဲ...
ဘယ်သူကများ င့ါကိုတန်ဖိုးထားခဲ့လို့လဲ.. စကားတစ်ခွန်းကို ဘာလို့ တန်ဖိုးမထားကြတာလဲ ..
ငါ့မျက်ရည် အစစ်ကို ဘယ်သူကူသုတ်ပေးမှာလဲ..
တစ်ဆစ်ဆစ်နဲ့... ငါ့ ကဗျာလေ..
1 ယောက်အကြံပေးပါတယ်..:
ကဗ်ာေလး ခံစားသြား၏ ..
Post a Comment